سخنان حضرت محمد(ص)-سری پنجاهم
سخنان حضرت محمد
كسي كه از مردگان بدگويي مي‌كند مثل كسي است كه (خود را) در معرض هلاكت قرار داده است. (زيرا وابستگان ميّت، از بدگويي به آشناي خود نمي‌گذرند و بعد از مرگ او نيز از خود او بدگويي مي‌كنند.)
((حضرت محمد (ص)))
===================
به مردگان دشنام ندهيد زير آنها به چيزي كه از قبل (براي خود) فرستاده‌اند، رسيده‌اند. (و با توجّه به آن اعمال، در جهان پس از مرگ زندگي خوب يا بدي خواهند داشت.)
((حضرت محمد (ص)))
===================
كسي كه بر چيزي (يا حالتي خاص) بميرد، خداوند، او را بر همان حال محشور مي‌كند. (اگر در حال عبادت بميرد، ذكر گويان وارد محشر خواهد شد و اگر در حالت گناه بميرد، طوري محشور مي‌شود كه تمام مردم مي‌دانند كه با آن گناه مُرده است.)
((حضرت محمد (ص)))
====================
زماني كه مهماني بر گروهي وارد شد، روزي خود را به همراه دارد و زماني كه (از نزد آنها) خارج شود، گناهان‌شان نيز خارج مي‌شوند.
((حضرت محمد (ص)))
====================
از سنّت است (و مستحبّ مي‌باشد) كه مرد با مهمان خودش تا در خانه برود (و او را بدرقه نمايد.)
((حضرت محمد (ص)))
=====================
چه گروه بدي هستند، كساني كه مهمان، به خانه‌ي خود نمي‌آورند.
((حضرت محمد (ص)))
======================
سبكي عقل هر فرد آن است كه از مهمان خودش كار بكشد.
((حضرت محمد (ص)))
======================
حقيقتاً نمازگزار (با نماز خودش) در (خانه) پادشاه (يعني خداوند) را مي‌كوبد و كسي كه پيوسته در خانه‌اي را بكوبد، به زودي، آن در، باز مي‌شود.
((حضرت محمد (ص)))
======================
خداوند، فرشته‌اي دارد كه موقع هر نمازي صدا مي‌زند: اي انسان‌ها! برخيزيد و آتش‌هايي را كه با دست خودتان روشن كرده‌ايد. را با نماز، خاموش كنيد.
((حضرت محمد (ص)))
=======================
مهماني تا سه روز است و از آن بيشتر، صدقه محسوب مي‌شود و بر مهمان لازم است كه بعد از سه روز، مكان خود را تغيير دهد. (زيرا ميزبان به سختي افتاده و از زندگي خودش مي‌افتد.)
((حضرت محمد (ص)))
=======================
مهمان به همراه روزي خودش مي‌آيد و گناهان آن گروه (ميزبان) را برده و آنها را از گناه، پاك مي‌كند.
((حضرت محمد (ص)))
=======================
كسي كه مهمان گروهي شود، نمي‌تواند بدون اجازه‌ي آنها روزه‌ي (مستحبّي) بگيرد. (زيرا شأن ميزبان از بين مي‌رود.)
((حضرت محمد (ص)))
=======================
با مهمان خود، غذا بخور زيرا مهمان شرم دارد كه تنهايي غذا بخورد. (و در نهايت مجبور مي‌شود از كنار سفره بلند شود بدون اين كه غذاي سيري خورده باشد.)
((حضرت محمد (ص)))
========================
بر تو لازم است كه از آن چه در دست مردم است نااميد باشي (پس) از طمع دوري كن زيرا طمع فقر آماده‌اي است (كه هميشه احساس مي‌كند پول‌هاي خود را از دست مي‌دهد، پس فقر در مقابل چشمان اوست.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
انسان بدكاري كه به رحمت خداوند بزرگ، اميدوار است از عابدي كه مأيوس است، به خداوند نزديك‌تر است.
((حضرت محمد (ص)))
=========================
حقيقتاً جواب نامه دادن مانند جواب سلام، واجب است.
((حضرت محمد (ص)))
=========================
كسي كه بدون اجازه‌ي برادرش در نامه‌ي او نگاه كند (و بخواند) مثل اين است كه به آتش نگاه كرده است.
((حضرت محمد (ص)))
=========================
اعتبار نامه به مُهر كردن آن در پايان است.
((حضرت محمد (ص)))
==========================
نان را گرامي بداريد (و به آن بي‌احترامي نكنيد) زيرا خداوند آن را از بركات آسمان فرستاده و از بركات زمين بيرون آورده است (يعني از آسمان باران باريده و زمين را حاصلخيز مي‌كند و از زمين نيز گندم روييده و آرد مي‌شود و در نهايت تبديل به نان مي‌گردد.)
((حضرت محمد (ص)))
=======================
كسي كه سلامتي (جسم و روح) را مي‌خواهد، بايد سخني را كه به زبان مي‌آورد، نگه دارد (يعني بداند كه چه مي‌خواهد بگويد) و از آن چه در دل دارد (و راز او مي‌باشد چيزي) به زبان نياورد و عملش را خوب كرده و آرزويش را كوتاه كند.
((حضرت محمد (ص)))
=======================
زماني كه دو نفر، آهسته صحبت مي‌كنند، وارد (صحبت) آنها نشويد (و سعي نكنيد كه بدانيد چه مي‌گويند.)
((حضرت محمد (ص)))
=======================
زماني كه سه نفر (در يك جا) مي‌باشند، دو نفر از آنها به دور از نفر سوم، با هم آهسته صحبت نكنند. (زيرا باعث نگراني نفر سوم شده و به شك مي‌افتد كه شايد درباره‌ي او صحبت مي‌كنند.)
((حضرت محمد (ص)))
=======================
هيچ مردي نبايد بين مرد (ديگر) با فرزندش (در مجلسي) بنشيند. (زيرا ممكن است آن فرزند احساس غريبي و نگراني داشته باشد.)
((حضرت محمد (ص)))
=======================
زماني كه خداوند خوبي بنده‌اي را بخواهد، براي او پند دهنده‌اي در درونش قرار مي‌دهد تا او را (به كارهاي خوب) امر كرده و (از كارهاي بد) نهي نمايد.
((حضرت محمد (ص)))
=======================
(براي آگاه شدن از خوبي يا بدي) از خودت سؤال كن، اگرچه ديگران چيزهاي ديگري بگويند (و برخلاف تو نظر بدهند زيرا خود آدم به وضع خودش آگاهي بيشتري دارد.)
((حضرت محمد (ص)))
=====================
نيرومند كسي است كه بر (هواي نفس) خودش پيروز شود.
((حضرت محمد (ص)))
=====================
همديگر را از دين مترسانيد. (به گونه‌اي از دين حرف نزنيد كه باعث تنفّر ديگران شود.)
((حضرت محمد (ص)))
=====================
هيچ كدام از شما مؤمن نمي‌شود مگر اين كه آنچه براي خودش مي‌پسندد براي برادر (مسلمان) خود نيز بخواهد.
((حضرت محمد (ص)))
=====================
حقيقتاً بزرگ‌‌ترين گناه نزد خداوند اين است كه مردي حقّ عيال (يعني زن و فرزندان) خود را تباه كند (و به آنها ندهد.)
((حضرت محمد (ص)))
=====================
محبوب‌ترين كارها نزد خداوند نماز اوّل وقت سپس نيكي به پدر و مادر و سپس چهاد در راه خدا مي‌باشد.
((حضرت محمد (ص)))
======================
چه بسا شب زنده‌داري كه بهرهاش از (عبادت شبانه) فقط بيداري كشيدن است و چه بسا روزه‌داري كه بهرهاش از روزه گرفتن فقط گرسنگي و تشنگي است. (زيرا با اعمال بد، ارزش آنها را براي خود، از بين مي‌‌برد.)
((حضرت محمد (ص)))
======================
نماز نشسته نصف نماز ايستاده است. (در نماز مستحبي دو ركعت نماز نشسته، يك ركعت حساب مي‌شود مگر اين كه از ايستادن عاجز باشد، پس اگر كسي نماز شب را بخواهد در صورتي كه سالم است نشسته بخواند بايد بيست و دو ركعت بخواند.)
((حضرت محمد (ص)))
======================
نماز مستحبّي كه مرد، در جايي مي‌خواند كه مردم او را نبينند، با بيست و پنج نمازي كه بخواهد در مقابل مردم (از روي ريا) بخواند، برابر است.
((حضرت محمد (ص)))
========================
نماز، نور مؤمن (در تاريكي) است.
((حضرت محمد (ص)))
=======================
نماز، ستون دين است.
((حضرت محمد (ص)))
=======================
نماز، ترازوي (اعمال) است، پس كسي كه آن را كامل اداء كند، (پاداش) كامل (هم) طلب مي‌كند.
((حضرت محمد (ص)))
=======================
نماز، قرباني هر انسان نيكوكاري است. (انسان با نماز، خود را در مقابل خداوند قرباني مي‌كند.)
((حضرت محمد (ص)))
=======================
بنده، تا زماني كه منتظر نماز است، پيوسته در حال نماز مي‌باشد.
((حضرت محمد (ص)))
========================
كسي كه در شب، زياد نماز بخواند، چهره‌اش در روز زيبا مي‌شود.
((حضرت محمد (ص)))
========================
كسي كه نمازش، او را از كارهاي زشت و بد، منع نكند، از طرف خدا به جز دوري از او، چيزي به او اضافه نمي‌شود. (نمازش او را از خدا، دورتر مي‌كند.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
جايگاه نماز نسبت به دين مانند جايگاه سر نسبت به بدن است. (ديني كه در آن نماز نباشد مثل بدني است كه سر نداشته باشد.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
مردم، روز قيامت بنا بر نيّات‌شان محشور مي‌شوند. (اگر نيّت كار خوبي بكنند ولي نتوانند انجام دهند، پاداش كساني به آنها داده مي‌شود كه آن كار را انجام داده‌اند.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
اعمال (انسان) به نيّت بستگي دارد. (اگر نيّت خالص بوده است، ثواب دارد وگرنه پاداش به آن تعلّق نمي‌گيرد.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
بهترين عمل، نيّت راست است. (يعني اگر عملي با نيّت راست همراه باشد، بهترين عمل خواهد شد.)
((حضرت محمد (ص)))
========================
اعمال با توجّه به نيّات و پايان آن است. (اگر عملي با نيّت خوب به پايان برسد، ارزش خواهد داشت.)
((حضرت محمد (ص)))
========================
نيّت مؤمن از عملش، رساتر است. (يعني ممكن است مؤمني نيّتي داشته باشد ولي نتواند آن را عملي سازد ولي نيّت جداي از عمل است.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
هيچ بنده‌اي نيست كه نيّتي در دل داشته باشد مگر اين كه خداوند، لباس همان را بر تن او مي‌پوشاند، اگر نيّت خوب باشد، عمل نيز خوب است و اگر نيّت بد باشد، عمل هم بد است.
((حضرت محمد (ص)))
=========================
نيّت خوب، صاحبش را وارد بهشت مي‌كند. (زيرا هر نيّت خوب، اگر با عمل نيز همراه نباشد، ثواب دارد.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
خوبي بين مردم فراموش مي‌شود (و به كلّي از بين رفته و چند مدّتي كه گذشت، كسي نام آن را هم نمي‌برد ولي) كار نيكي كه ميان انجام دهنده و خداوند باشد، از بين نمي‌رود (و فراموش نمي‌گردد و خداوند، آنها را در روز قيامت مي‌آورد.)
((حضرت محمد (ص)))
=========================
كسي كه خيري بكارد، خوبي درو مي‌كند و كسي كه شرّي بكارد، همان را درو مي‌كند.
((حضرت محمد (ص)))
